"I już nigdy nie nazwę cię tatą” Caroline Darian to poruszająca, emocjonalnie intensywna powieść, która zagłębia się w skomplikowane relacje rodzinne, ból porzucenia i trudne procesy przebaczenia. Autorka opowiada historię, w której centralną rolę odgrywają traumy przeszłości oraz zawirowania w relacjach między rodzicami a dziećmi.
Główna bohaterka to kobieta zmagająca się z traumą z dzieciństwa, która próbuje odnaleźć się w świecie, gdzie postać ojca okazuje się iluzją. Główna bohaterka, będąca alter ego autorki, próbuje rozliczyć się z przeszłością, w której dominującą rolę odegrał ojciec – człowiek, który miał chronić, a stał się źródłem cierpienia. Ojciec Caroline Darian , Dominique Pelicot umiejętnie manipulował swoją żoną i dziećmi. Tymczasem pewnego dnia wychodzi wszystko na jaw i jego prawdziwe oblicze. Caroline jest totalnie wstrząśnięta, ale podejmuje kroki, by jej ukochany ojciec został ukarany za zbrodnię, która zniszczyła jej rodzinę. Książka ta to nie tylko świadectwo przemocy emocjonalnej i fizycznej, ale też głęboka analiza mechanizmów obronnych, jakie wykształca dziecko, by przetrwać w toksycznym środowisku. Caroline Darian z niezwykłą delikatnością, ale i bezlitosną szczerością, pokazuje, jak przeszłość kształtuje nasze wybory i wpływa na zdolność do tworzenia więzi. Autorka umiejętnie balansuje między dramatyzmem a delikatnością, co podkreśla głębię emocjonalną przedstawianych wydarzeń. Wiele fragmentów jest pełnych wzruszeń, skłaniających do refleksji nad własnymi relacjami i doświadczeniami. Styl autorki jest surowy, momentami brutalny, ale przez to autentyczny i niezwykle wiarygodny. Nie ma tu miejsca na upiększanie rzeczywistości, bo każde zdanie zdaje się być wyryte w bólu, ale i nadziei na lepsze jutro. Autorka świetnie buduje napięcie, pozwalając czytelnikowi zbliżyć się do traumatycznych wspomnień stopniowo, z wyczuciem i empatią. Caroline Darian nie unika trudnych tematów: samotności, zdrady, ale też nadziei na odbudowę zranionego „ja”. Choć momentami narracja bywa przewidywalna, to siłą tej historii jest jej autentyczność. Sceny konfrontacji z ojcem są napisane z dreszczem emocji, który każe czytelnikowi zastanowić się nad własnymi doświadczeniami. To opowieść oparta na faktach, która nie zostawia czytelnika obojętnym zarówno formą, jak i treścią. Książka jest nie tylko literackim świadectwem krzywdy, ale też ważnym głosem w dyskusji o przemocy domowej i trudnym procesie uzdrawiania. To lektura wymagająca emocjonalnie, ale zdecydowanie potrzebna. Szczególnie w czasach, gdy coraz więcej osób decyduje się mówić głośno o własnych doświadczeniach.
Komu polecam tę książkę? Dla tych, którzy szukają literatury obyczajowej z psychologiczną głębią, lubią opowieści o rodzinnych tajemnicach i wewnętrznych przemianach. Nie jest to lekka lektura, ale z pewnością zostawia ślad. Poruszająca i brutalnie szczera opowieść o przemocy, stracie i walce o siebie. Caroline Darian nie owija w bawełnę, jej książka to głos tych, którzy przez lata milczeli. Autentyczna, bolesna, ale i dająca nadzieję.
To lektura, która zostanie z Tobą na długo.
Polecam, jeśli szukasz historii prawdziwej, głębokiej i ważnej.
Ocena: 4/5 ⭐️
Plusy: Wrażliwa narracja, realistyczne postacie, ważny temat.
Minusy: Niektóre wątki mogłyby być lepiej rozwinięte.
Czytajcie!
Bardzo dziękuję Wydawnictwu W.A.B. za egzemplarz książki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz