Autorka w swojej powieści "A las pamięta" zabiera czytelników w poruszającą podróż przez mroczne lata II wojny światowej, łącząc dramat historyczny z intymną opowieścią o ludzkich wyborach, odwadze i nieoczekiwanych więziach. Akcja osadzona w okupowanych przez Niemców lasach świętokrzyskich skupia się na losach młodej Julianny Tyszkiewicz ps. "Marcysia”, której życie zmienia się diametralnie po wysiedleniu z rodzinnego domu. Wbrew woli staje się towarzyszką Ines von Schultz, żony brutalnego niemieckiego oficera SS, co stawia ją w sercu niebezpiecznej gry między lojalnością wobec ojczyzny a rodzącym się współczuciem dla kobiety po drugiej stronie barykady. Magdalena Wojtkiewicz mistrzowsko balansuje między historycznym realizmem a uniwersalnymi emocjami. Julianna, zmuszona do udawania posłusznej "damy do towarzystwa” wykorzystuje swoją pozycję, by szpiegować dla ruchu oporu. Jej relacja z Ines z początku naznaczona nienawiścią stopniowo odsłania złożoność charakterów obu kobiet. Ines, choć nosi mundur wroga, jest samotna, przytłoczona okrucieństwem męża i tęskniąca za utraconym człowieczeństwem. To właśnie ten niuansowy portret przeciwnika dodaje powieści głębi, kwestionując czarno-białe podziały. Wątek romansu Julianny z Wincentym ps. "Wisz”, jej dawnym przyjacielem z dzieciństwa, tchnie w opowieść iskrę nadziei. Ich relacja, pełna napięcia i czułości, ukazuje, jak miłość może stać się bronią przeciwko wojennej zawierusze. Sceny ich spotkań w leśnych kryjówkach, podszyte strachem przed donosem lub nalotem, przypominają jednak, że w świecie, gdzie las pamięta każdy szept, szczęście jest kruche i ulotne. Autorka oddaje hołd partyzanckim oddziałom, wplatając do fabuły autentyczne postaci takie jak Franciszek Kamiński i epizody z działalności Batalionów Chłopskich. Opisy konspiracyjnych akcji, codzienności okupacyjnej (głód, strach przed łapankami) oraz surowej przyrody świętokrzyskiej nadają powieści autentyczności. Las, tytułowy świadek historii, staje się metaforą pamięci niemej, ale wiecznie żywej, która przechowuje tajemnice bohaterów. Choć powieść momentami wpada w pułapkę stereotypów (Niemcy jako bezduszni okupanci), główne postacie zachowują psychologiczną wiarygodność. Dynamiczna narracja, przerywana lirycznymi opisami przyrody, sprawia, że książkę pochłania się jednym tchem. Niektóre wątki np. drugoplanowe postacie partyzantów mogłyby zostać lepiej rozwinięte, ale nie umniejsza to ogólnego wrażenia.
"A las pamięta" to więcej niż wojenna opowieść. To studium człowieczeństwa w czasach, gdy moralne wybory dzieliły cienka linia między heroizmem a przetrwaniem. Magdalena Wojtkiewicz nie boi się pytać. co czyni nas wrogami? I czy w obliczu cierpienia granice między nami a nimi są aż tak wyraźne? Polecam tę książkę nie tylko miłośnikom historii, ale wszystkim, którzy wierzą, że literatura może poruszać najgłębsze struny duszy.
Ocena: 8.5/10 ⭐️
Czytajcie! Gorąco polecam!
Bardzo dziękuję Wydawnictwu Filia za egzemplarz książki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz