Macie ochotę na mroczną podróż w głąb rodzinnych tajemnic?
Alicja Sinicka to mistrzyni polskiego thrillera psychologicznego, powraca z powieścią, która utwierdza jej pozycję w nurcie domestic noir. Fabuła powieści koncentruje się na Adeli Janas, prawniczce zmuszonej wrócić do rodzinnych Pętlic po samobójczej śmierci siostry Iny. Oficjalna wersja wydarzeń nie przekonuje Adeli, która rozpoczyna prywatne śledztwo odkrywając sieć kłamstw, rywalizacji i mrocznych sekretów.
Mocne strony powieści to dwutorowa narracja i psychologiczna głębia. Alicja Sinicka snuje opowieść z perspektywy dwóch sióstr. Adela (teraźniejszość) i Ina (przeszłość). Zabieg ten pozwala zrozumieć motywacje "gorszej" siostry, jej zazdrość, kompleksy i destrukcyjne decyzje oraz stopniowo odsłaniać prawdę o jej śmierci. Choć przeskoki czasowe bywają irytujące , kontrast między punktami widzenia buduje napięcie i czyni Inę jedną z najbardziej fascynujących postaci w polskim thrillerze . Podobał mi się klimat i realizm emocjonalny. Małomiasteczkowa sceneria Pętlic, gdzie "każdy zna każdego, ale nikt nie mówi prawdy", tworzy duszny, klaustrofobiczny nastrój. Autorka mistrzowsko oddaje detale, zapach stęchlizny w domu matki, zaduch biurowych korytarzy czy pozory normalności skrywające toksyczne relacje. Dialogi są naturalne, a postaci drugoplanowe (np. komisarz Michał Orłowski z przeszłością związaną z Adelą) nadają fabule realizmu.
Tematyka w powieści jest uniwersalna. Autorka eksploruje ciemną stronę rodzinnych więzi. Rywalizację między siostrami, poczucie winy, toksyczną zależność od opinii matki oraz samotność w tłumie bliskich. Ina, wiecznie żyjąca w cieniu "idealnej" Adeli, staje się ofiarą własnych demonów i środowiska, które ją kształtowało.
Zakończenie powieści jest poruszające. Finał powieści zaskoczył mnie. Autorka unika schematów oferując rozwiązanie, które jest psychologicznie wiarygodne i emocjonalnie druzgocące.
Minusy książki to niedosyt wątków pobocznych. Choć główne postaci są świetnie nakreślone, niektóre wątki (np. relacja Adeli z komisarzem Orłowskim) mogłyby zostać pogłębione . Przeskoki narracyjne, zmiany perspektyw czasem wybijają z rytmu lektury.
Komu polecam "Desperatkę"?
Fanom thrillerów psychologicznych (np. "Dziewczyna z pociągu" lub "Zaginiona dziewczyna"). Docenicie misternie utkaną intrygę. Fani domestic noir, gatunku koncentrującego się na zbrodni w "bezpiecznym" otoczeniu znajdą tu idealny przykład polskiej odmiany tego nurtu. Jeśli szukacie głębi emocjonalnej to ta książka zmusi Was do refleksji nad tym, jak dobrze znamy naszych najbliższych.
"Desperatka" to mocna pozycja w dorobku autorki, choć nie rewolucjonizuje gatunku. Jej siłą jest psychologiczny realizm, atmosfera niepokoju i znakomicie skonstruowana postać Iny, antybohaterki, której tragizm pozostaje w pamięci. Mimo drobnych niedoróbek, to lektura, którą pochłania się w jeden weekend, a po której długo nie można się otrząsnąć.
"Desperatka" to nie tylko thriller to lustro, w którym przegląda się ludzka natura i nie zawsze to odbicie jest wygodne.
Moja ocena: 9/10 🌟
Czytajcie!
Bardzo dziękuję Wydawnictwu W.A.B. za egzemplarz książki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz